Ik ben eigenlijk
verschrikkelijk lui wanneer het gaat om het schrijven van mijn creatieve
dingen. Daarom is mijn Write Now! journey ook
nu pas online. Het schrijven gaat bij mij óf heel stroef en is het gedicht of verhaal
pas een jaar later af (dat is een combinatie van gebrek aan discipline en
creatieve invlaag) óf het gaat in één keer helemaal goed en ik krijg een hele
inzending voor Write Now! in één avond af (exclusief het nakijken van
grammatica). Er is bij mij zelden een inbetween.
De wedstrijd
Write Now! is, voor zover ik weet,
de grootste schrijfwedstrijd in het Nederlands taalgebied. Er worden voorronden
gehouden in Nederland, Suriname en Vlaanderen. De finale wordt gehouden in
Rotterdam, Nederland. Meedoen mag als je tussen de 15 en 24 bent en in één van
de drie voorgenoemde gebieden woont. Je mag inzenden wat je maar wilt: een
verhaal, gedicht, column, toneeltekst, filmscenario, songtekst. Bij de voorronden
kun je vette boekenbonnen winnen, bij de finale heb je kans op een juryprijs (een
schrijfcursus, optredens bij literatuurfestivals in Nederland en een MacBook)
en een publieksprijs (een i-Pad en jouw finale inzending wordt gepubliceerd in
een bekend blad). Absoluut geen slechte prijzen dus. Meer over de wedstrijd kun
je hier lezen.
The first time
Ik geloof dat ik voor het
eerst over deze schrijfwedstrijd te weten ben gekomen via een poster. Desbetreffende poster
was geplakt op de vwo-school waar ik naartoe ging (de Algemene Middelbare
School – AMS). Het was 2012, ik was 17, en ik had acne op mijn gezicht. Veel
acne. “Meedoen?”, vroeg ik me af. Tot op dat punt had ik maar aan twee
schrijfwedstrijden meegedaan. Bij de eerste schreef ik een opstel en behaalde
ik de derde prijs. Bij die andere schreef ik een korte filmscript en belandde
in de finale. That’s it. Of ik deze accomplishments heel wat vond? Nee.
Okay, misschien. Hey, ik was 17. Vergeef mijn semi-ijdelheid maar. In ieder geval was het nog maar bitterweinig
ervaring. “Meedoen?”, vroeg ik mezelf weer af. Uiteindelijk heb ik meegedaan.
Met gedichten. Ik ben met mijn ouders naar de prijsuitreiking geweest. Ik had niets gewonnen. Hoe ik daar over nadacht weet ik niet meer, maar ik kreeg een
certificaat met daarop een analyse en adviezen van de jury.
Een onofficiële prijs
Ik heb de adviezen van de
jury bestudeerd. Ze vonden onder andere dat mijn gedichten niet ontstegen uit
het persoonlijke en dat de lezers mij dus eerst moesten kennen om de gedichten
(beter) te kunnen begrijpen. Daar dacht ik heel lang over na en bij het schrijven
van mijn inzending voor 2013 heb ik mijn gedichten heel vaak herlezen. Ik ben
gaan spelen met de volgorde van de dichtregels, ik heb woorden geschrapt en
toegevoegd, ik heb de gedichten hardop gelezen voor de spiegel. Ook heb ik de
gedichten door vrienden en vriendinnen
laten lezen. Hun feedback gebruikte ik ook. Ik raakte gestrest. Perfectie
duurde mij veels te lang.
Uiteindelijk was ik tevreden
met het eindresultaat en stuurde ik mijn gedichten in. Gelukkig maar, want de
deadline naderde. Deze keer ben ik alleen naar de prijsuitreiking gegaan, omdat
ik mezelf niet teveel hoop wilde geven door familie en vrienden mee te nemen. Wat
een druk legde ik op mezelf, hé? Juist won ik toen de voorronde! Ik was over the moon. Het liefst plaats ik hier
een heleboel emojis om aan te geven hoe blij ik was, maar de kunst is om het
met woorden te beschrijven. Tja, andere keer dan maar.
In ieder geval schreef ik een
nieuwe inzending voor de finale en kreeg een volledig verzorgde reis naar Nederland. Fijn toch?! Jammer genoeg ben
ik bij de finale niet in de officiële
prijzen gevallen. Maar ik mocht naar Nederland om met andere jonge schrijvers
gezellige activiteiten doen. Dat is toch ook een prijs? Een onofficiële prijs.
Fair and square
In 2014 zat ik in de
examenklas. In dat jaar deed ik mee aan Write Now! omdat ik mezelf wilde
bewijzen dat mijn prestatie van het vorig jaar geen fluke was. Het schrijven van gedichten begon ik steeds interessanter,
leuker en makkelijker te vinden. ‘’Kan ik dichter worden?’’, vroeg ik me af. Well, let’s try. Dus ik schreef weer een
zestal gedichten, stuurde ze in, bracht een vriend naar de prijsuitreiking en won
dat jaar weer. Jaaa, ik won dat jaar weer! Fair
and square, om dat even te benadrukken. Ik heb niet gemerkt dat er
deelnemers/andere mensen waren die anders suggereerden, maar ik vind het nodig
om aan te halen dat alle inzendingen door de organisatie (in Nederland) worden
genummerd. De juryleden krijgen via mail de genummerde inzendingen en pas na
het beoordelen krijgen ze de namen. Het beoordelen geschiedt anoniem dus.
Ik reisde midden
in mijn examenperiode af naar NL. Ik zou 2 vakken moeten inhalen tijdens de
herexamen periode, maar ik had het wel voor over. Voor de finale heb ik weer een
set gedichten geschreven, maar het uiteindelijk product niet precies zoals ik
dat wilde (in my defense: het was S.O.- en examenperiode).
Ik won bij de finale weer niets, maar de reis was op zichzelf wel weer een fijne
onofficiële prijs. Ps. Ik slaagde feilloos
voor mijn examens (als we die vijf voor wiskunde even over het hoofd zien).
Maximaal 3 keer kans op goud
In 2015 deed ik niet mee aan
Write Now!. Waarom? De organisatie heeft een regel die inhoudt dat een deelnemer
maximaal 3 keren een voorronde mag winnen. Je kan dus niet (meer) oneindig lang
de voorrondes blijven winnen. Daarom nam ik mij voor om pas weer mee te doen
wanneer ik bij het insturen van mijn voorronde inzending al een goede finale
inzending had. Of tenminste al goede ideeën. Ik weet: meedoen aan de voorronde
betekent niet automatisch dat ik de eerste prijs win, maar ik wilde geen enkele
kans nemen. Wat als ik wél win, terwijl ik geen idee heb wat mijn finale
inzending zal zijn? Nee, dankje. Dat risico wilde ik niet nemen. Nog maar één
kans op Write Now! goud. No pressure.
Een getal en een pseudoniem
Pas dit jaar, 2016 dus, heb
ik weer meegedaan aan Write Now!. Eerlijk: ik zat maandenlang te overwegen of ik
wel of niet zou meedoen. In de tussentijd bleef ik wel gedichten schrijven, just in case. Echt last minute besloot ik om mee te doen. Waarom? Omdat 2016 op een
zes eindigt en zes is mijn favoriet getal. Daarom. Ja, dat is mijn reden
geweest: een getal. Ach, ik ben geboren op 06 november, vandaar ik 6 leuker vind dan de andere getallen. Dan weet de wereld dat nu. Hieronder een
conversatie van hoe ik mezelf probeerde te overtuigen om mee te doen:
IK 1: Wat als je weer wint?
IK 2: Als. ALS. Meedoen betekent niet meteen winnen hoor!
IK 1: WEET IK. Maar wat als je WEL wint? Heb je al een goeie finale
inzending dan?
IK 2: Ik heb al een paar goeie ideeën...
IK 1: Je weet toch dat je nog maar een keer naar de finale kan gaan? Nog
maar een keer kans op goud! Ga je het jezelf kunnen vergeven als je naar de
finale gaat en iets inzendt waarvan je niet 100% tevreden bent?!
IK 2: WEET IK. Maar ik mag tot en met 2018 meedoen en 2016 is tot dan
het enig jaartal met het getal zes!
IK 1: Ik houd ook van het getal zes, maar is dat wel reden genoeg...
IK 2: Zoals ik al zei, ik heb al een paar goede ideeën voor de finale.
En trouwens, we moeten wel rekening houden met 't feit dat ik ook helemaal niks kan winnen...
IK 1: Het is wel een risico. Ik heb liever dat je nu al een complete finale
inzending hebt, of helemaal niet meedoet. Maar als je wilt meedoen, doe maar...
IK 2: Ben je zeker?
IK 1: Tja, het getal zes...
IK 2: Yup. Het getal zes. Aboeng ('Aboeng' is Surinaams voor 'Is goed'), ik zal meedoen.
Zo heb ik mezelf dus
overtuigd. Dit jaar gebruikte ik bij mijn inzending ook voor het eerst een pseudoniem.
Ook vanwege het feit dat het mogelijk de laatste keer zou zijn dat ik zou mogen
meedoen. Wat is het soms vermoeiend om een mens als ik te zijn, haha. Telkens weer
rekening houden met alle mogelijke uitkomsten. Tja. Fast forward naar de
prijsuitreiking. Deze keer heb ik een van mijn broers meegenomen. Een paar van
mijn schrijversvrienden waren er ook, er was muziek van Een Beetje Anders (ik
vond hun optreden ge-wel-dig) en de
jury had een heel mooi (en grappig!) juryrapport. Het lezen van het juryrapport
raad ik echt aan! Nuttige links zal ik aan het eind van dit artikel plaatsen. Hier
beneden een stukje:
“Ik zei al dat we deze
keer minder gedichten onder de inzendingen hadden, maar één inzending stak
meteen met kop en staart boven de anderen uit. De gedichten waren goed
verzorgd, gerijpt, zeer gevarieerd, to the point, dus wat goede poёzie moet
zijn: kort, krachtig, verbeeldend en stof tot nadenken. Unaniem kozen we deze
inzending met gedichten uit als nummer 1 van Write Now! [Suriname] 2016.”
-
Een
gedeelte uit het juryrapport Write Now! Suriname 2016
Ja! In 2016 heb ik weer de
eerste prijs bij de voorronde in Suriname gewonnen. Ik had mixed emotions bij de overhandiging van mijn prijs, want ik
realiseerde meteen dat mijn Write Now! journey
hiermee bijna teneinde is. Nog één keer de finale en dat is dat. Dat is dat. Eén
laatste kans op goud. Zucht.
Afwachten
Inmiddels heb ik mijn finale inzending al
ingestuurd (mijn deadline was 14 mei). De finale wordt het weekend van 25 en 26 juni 2016 gehouden en wel in Rotterdam, Nederland. Dan zullen alle finalisten workshops volgen en andere gezellige dingen doen. Nu is het dus afwachten. Afwachten... Afwachten... Afwachten...
Hieronder een paar nuttige
links:
2012
Mijn allereerste inzending voor Write Now! komt binnenkort.
2013
Mijn voorronde inzending komt binnenkort.
Het juryrapport van de voorronde Suriname lees je hier.
Mijn finale inzending lees je hier.
2014
Mijn voorronde inzending lees je hier.
Het juryrapport van de voorronde Suriname lees je hier.
Mijn finale inzending lees je hier.
2016
Mijn voorronde inzending lees je hier.
Het juryrapport van de voorronde Suriname lees je hier.
Mijn finale inzending voor 2016 lees je hier. |
Comments
Post a Comment