Bezoek van schrijfster Hariëtte Mingoen

In februari had ik de eer om helemaal aan huis bezoek te mogen ontvangen van een schrijfster uit Nederland, namelijk Hariëtte Mingoen. Hariëtte was op vakantie in Suriname en logeerde niet heel ver van waar ik woon. Een afspraak was snel gemaakt en ik heb heel erg genoten van haar bezoek: haar verhalen en inzichten. Inzichten waarover? Inzichten over het belang van het behoud van cultuur.

In augustus 2016 had ik in verband met de herdenking 126 jaar Javaanse Immigratie de gelegenheid gekregen om een presentatie te geven over mijn ervaringen met de Javaanse taal. Hier kwam natuurlijk ook de Javaanse cultuur erbij kijken. Door berichten op social media over die presentatie kwam Hariëtte over mij te weten, en zo kwamen wij in contact met elkaar.

Ons verleden bepaalt voor een deel onze toekomst. Geen mening, maar een feit. Tot ons verleden behoren onze voorouders zonder wie wij niet eens zouden bestaan, en die heel hard hebben gewerkt hebben zodat wij, hun nakomelingen, een beter leven kunnen hebben. In mijn geval, en van vele Javanen in Suriname, komen de voorouders uit Indonesië, specifieker Java. Deze voorouders waren voornamelijk hele arme Javanen die hoopten op een betere toekomst in Suriname. Persoonlijk ben ik heel erg blij en dankbaar voor hun moed om helemaal naar Suriname af te reizen. Ik weet niet hoe het mij zou vergaan indien ik in Indonesië geboren zou worden ALS ik überhaupt geboren zou worden (hoogstwaarschijnlijk niet nee, haha), maar ik ben best gelukkig hier in Suriname. 

Ik haal het bovenstaande aan, omdat Hariëtte zich voornamelijk bezighoudt met het vastleggen van Javaanse geschiedenis opdat deze niet verloren gaat. Hariëtte heeft boeken geschreven over verhalen van Javanen in Suriname, Indonesië en Nederland, verhalen over Javaanse-Surinaamse ouderen in Nederland alsook over Javaanse-Surinaamse warungs. Hieronder twee van de boeken waaraan Hariëtte heeft bijgedragen.

                                     

Het vastleggen van verhalen van onze ouderen is belangrijk, zodat wij onszelf niet steeds meer verliezen. Geef toe: hoe Westers zijn wij niet al? Van kleding tot films, muziek en taal. Niet dat het niet allemaal heel erg leuk en doelmatig is, maar wat houden wij over van onze cultuur (behalve eten, want iedereen houdt van Javaans eten, haha). Precies, niet heel veel. Tradities worden niet overgedragen aan de jongeren (of die tonen weinig of geen interesse) en alles van onze Javaanse voorouders sterft met elke nieuwe generatie een langzame maar zekere dood. Niet alles van vroeger is heilig, dat beweer ik zeker niet, maar moeten we helemaal vergeten waar wij vandaan kwamen? Ik zie geen kwaad in het herdenken van onze voorouders door (een deel van) hun normen, waarden en tradities mee te nemen. 

Ik heb helaas geen grootouders meer. Had ik ze nog, kon ik hun verhalen hebben neergepend. Één van mijn wijlen grootouders kwam als baby met zijn immigrerende ouders naar Suriname. Toen hij een tiener was, ging ie terug naar Indonesië om later weer terug te keren naar Suriname. Wat een verhalen had ik daarover kunnen schrijven, niet? Helaas. Ik ben mij pas jaren na zijn dood gaan bezighouden met schrijven. 

Daarom vond ik het bezoek van Hariëtte heel erg fijn. Het was een reminder dat het helemaal oké is om mijn geschiedenis niet te verloochenen, maar juist een bescheiden doch belangrijk plekje te geven in mijn huidig, veelal Westers, leven. Je hoeft jouw culturele achtergrond niet van de daken te schreeuwen, dat weer niet, maar geef het een plekje in jouw leven. Trek culturele kleding aan, kijk naar documentaires over jouw cultuur, spreek de taal (tenminste een beetje). Zorg voor een goeie balans, zou ik zeggen. En dit is natuurlijk niet alleen gericht aan de Javaanse lezers. 

Om af te sluiten mocht ik van Hariëtte een van haar boeken kiezen als gift. Ik koos voor het boek Stille Passanten, een boek met verhalen van Javaanse-Surinaamse ouderen in Nederland waarover ik nog een recensie ga schrijven. Houdt de blog in de gaten. 

Hariëtte, hartelijk bedankt voor uw bezoek en tot de volgende keer. 

Hieronder een paar foto's van het bezoek.

Anyra Hamat

Foto's: Hariëtte Mingoen