Waterverf, kralen en zingen

Ik ga jullie vertellen wat ik in december 2016 en januari 2017 heb gedaan. Dit kan daarom nogal een lange blog worden, maar lang is dan ook weer relatief. Ik vroeg niet zolang geleden een vriend van mij om vijf woorden. Van die vijf woorden heb ik een verhaaltje geschreven van ongeveer vijfhonderd woorden. Die vriend van mij vond dat al lang. Ik vind vijfhonderd woorden een schattig aantal; leuk geprobeerd zeg maar. Misschien vinden sommige onder jullie iets van 500 woorden lang, misschien vinden anderen 20.000 woorden kort. Deze blog kan ook letterlijk lang zijn, omdat ik een aantal foto's erbij doe. Misschien wel een meter lang als je het zou meten? Afijn. Je merkt dat wel. Maar okay, ik ga het eindelijk hebben over december 2016 en januari 2017. Ik geef jullie alvast de volgende drie kernwoorden: waterverf, kralen en zingen.

Waterverf

Ergens begin november had ik een set waterverf gekocht en een paar velletjes karton. En twee penseeltjes. Ik herinnerde mij namelijk mijn liefde voor schilderen, nja spelen met verf, toen ik jonger was. Maar toen bakte ik er niks van. Toen bleef het bij het schilderen van hartjes en misvormde bomen. Ik moest ook niks weten van abstracte kunst, want dat vond ik nonsense. Iedereen kan 'gewoon met verf gooien' dacht ik. Ik had geen geduld en mijn geest was niet open genoeg voor die vage en vloeiende lijnen. En schilderen, vooral met waterverf, vergt geduld en een vrije geest.

Door de jaren heen heb ik die twee dingen aangeleerd (grappig hoe jarenlange ervaringen kunnen worden opgesomd in tien woorden) en ergens begin december 2016 kreeg ik een plotselinge ingeving om schilderen weer te proberen. Ik kan met enige voorzichtigheid zeggen dat ik ben gegroeid, alhoewel mentaal wat meer dan fysieke lengte. Afijn. Hieronder een paar (een aantal) van mijn schilderijen (schilderijtjes). Het zijn er gelukkig meer dan alleen hartjes geworden. Mijn liefde voor abstracte kunst is aanzienlijk gegroeid en die bomen zien er ook redelijk uit, vind ik. Ik deel deze kunstwerkjes regelmatig op mijn Instagram (@anyrahamat). 

                              

Een van mijn favorieten!

Bovenstaande werkjes zijn my best picks. Ik heb ook een paar die gewoon no no no no no no no no nope nope nope nope nope  nope zijn. Die zijn volgensmij meteen in een vuilniszak gestopt. Nadat ze zijn verscheurd of gepropt. Het is een moeizaam proces.

Kralen

Terwijl ik dit aan het schrijven ben, is het bijna kwart over elf 's morgens. Mijn maag rammelt een beetje, want ik heb nog niks gegeten voor de dag. Na het schrijven van deze blog, beloof ik mezelf. Ok, volgend kernwoord: kralen! Toen ik jonger was (haha, ja weer over 'toen ik jonger was' hield ik mij ook bezig met kraaltjes. Het maken van armbandjes voor mezelf. Ik weet nog dat ik een pakje blauwe en roze kraaltjes had gekocht. En een pakje met letters. Een juwelier ben ik niet niet geworden. Het werd hooguit een blauw kralenarmbandje met "JONAS BROTHERS" erop. Ja, Jonas Brothers bestond toen nog en ik was een grote fan. (in mijn hartje altijd een plaatsje voor Joe <3 ).

Terug naar december 2016. Er waren een paar feestjes waar ik naartoe zou gaan. Voor een van deze aangelegenheden had ik een wit topje gekocht met een leuk detail aan de achterkant. Het had verder niks anders. Geen kant of borduursel. Gewoon wit. Beetje saai, dacht ik. En ook weeeeeer door een plotselinge ingeving, herinnerde ik mij de kraaltjes van jaren en jaren terug en besloot ik mijn topje wat op te fleuren. Ik ging naar de kraaltjes op zoek en vond ze nog netjes geborgen in een oud lego emmertje. Zelfs mijn armbandje van Jonas Brothers zat er nog in. Jammer dat ik geen foto van heb gemaakt; dat arm armbandje heb ik niet lang daarna uit elkaar gerukt omdat ik de letters nodig had (niet voor dat topje). Wat er van dat topje is geworden? Zie foto hierbeneden. 

Ik ben blij met het resultaat. Minder blij dat de onderste rij kralen stuk is gegaan onderweg naar het feestje.  Maar wat verwacht je als je goedkope garen gebruikt? *haalt schouders op* 

Zingen

Ik houd van zingen. Het is voor mij ontstressend. Ik word er gewoon blij van. Maar wie mij ooit heeft horen zingen weet dat ik zingen niet tot mijn, eh, betere talenten behoort. Ik zing -more often than not- niet in toon, mijn 'r' is ook niet te horen wanneer ik zing en verder klinkt het allemaal een beetje te hoog voor de menselijke waarneming waardoor je eigenlijk ook niet zo goed hoor wat ik allemaal aan het zingen ben. Dat is mij verteld en dat geloof ik best, haha. En ik wil hier best een paar fragmenten plaatsen van mijn geblèr, maar daar ben ik nog niet braaf genoeg voor. Maar geen nood. Zingen maakt mij blij en zolang ik niemand echt ermee stoor, what's the harm? 

Grappig (en wonderbaarlijk) dat ik een zangwedstrijd won toen ik elf was ofzo. Totaal omgekeerd van de twee andere bezigheden dus. Dat kan dus ook gebeuren.

Conclusie 

In december 2016 en januari 2017 was ik veel bezig geweest met het ontdekken van mezelf. Mogelijke talenten exploreren. Soms komt er iets van terecht, soms komt er niets van terecht. Maar dat weet je pas als je op onderzoek uitgaat. Kan ik een beetje schilderen: ja. Kan ik een creatief bezig zijn met kraaltjes: ja. Kan ik zingen? Misschien als ik zanglessen begin te volgen.

Wees dus niet te bang om op ontdekking uit te gaan. Schrijf een gedicht, schrijf een verhaal, zing een lied, bak een taart, schilder iets; probeer iets nieuws. Soms lukt het, soms lukt het niet. Een stapje dichterbij jouw echt talent indien het niet lukt, toch? En soms neemt het tijd om een talent te ontwikkelen, dus raak niet gedemotiveerd als niets niet lukt on the first try. Je kan alleen zeker weten als je het goed hebt geprobeerd. En zolang het niet om iets levensbedreigend gaat: go for it! 

Succes.

Anyra